Κυριακή 8 Ιουνίου 2025

« ΧΩΜΑ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΟΣ… ΤΩΝ ΛΕΜΟΝΑΘΩΝ ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ…, ΝΩΝΤΑ ΣΚΟΠΕΤΕΑ »

     Ό,τι πιο κοντινό σε εμάς το χώμα! Αυτό το χωμάτινο, το χοϊκό, το σάρκινο του κόσμου, του εχθρού της ψυχής! Ο πρώτος Αδάμ δεσπόζει! Ο Δεύτερος, ο Νέος Αδάμ τις περισσότερες φορές μπαίνει στο περιθώριο, στη γωνιά σε ένα προσκυνητάρι, στα σύννεφα! Ένας κόσμος που συνεχώς αλλάζει και μοιάζει ανεμπόδιστα να βυθίζεται και να κατρακυλά, παρασύροντας όσους μαζί του συμπορεύονται θεοστυγώς ανασταυρώνοντας τον Θεάνθρωπο Ιησού… Ο εξαπατηθείς, χωματένιος, ψυχικός άνθρωπος με τα απονεκρωμένα πνευματικά του αισθητήρια, ο θνητός και φθαρτός, ο υποδουλωμένος, στα αμετάνιωτα πάθη, ο νεκρός και απολωλώς, ο… καθρέφτης μας!
     Ο άλλοτε άσωτος και αναζήσας, ο αλλοιωμένος από τον θείο Έρωτα πνευματικός, επουράνιος άνθρωπος με την πολυόμματη ψυχή, εν μετανοία και εξομολογήσει, σύναιμος και σύσσωμος Χριστού, ο… Ουρανός μας!
     Είναι σπουδαίο να ελπίζεις! Έχουμε την Ελπίδα αδελφοί μου! Σε Αυτήν να προσφεύγουμε!
     Μόνο Αυτή μας μένει ψυχή μου! …υπόμεινον τον Κύριον· ανδρίζου, και κραταιούσθω η καρδία σου, και υπόμεινον τον Κύριον. (Ψαλμ. 26,14)
     Έτσι ψαλμικά πορεύονται οι… λεμονανθοί αδελφοί μας…
     Διψώντας τον Χριστό, την πηγή της Ζωής! Από το πηγάδι Του ποτίζουν τις ρίζες της αθάνατης ψυχής τους! Και εκείνες βαστούν ψηλές τις σκιές τους, να βρίσκουν παράκληση και αναπαμό, καταφυγή και λύτρωση από την ξεραΐλα και το καύμα του κόσμου όσοι ακόμα προφέρουν το… προσδοκώ και το εγώ τους δακρύζει…
     Κάθε συγκλονιστική ημέρα της Αγίας μας πίστης, χαρισμένη από τον Θεό στον άνθρωπο είναι λύτρον λύπης! Αιχμαλωτίζει εκείνη πρόσκαιρα την δεσμώτρια χαρά! Σε κάθε Θεία Λειτουργία όμως, λαμβάνει τα λύτρα της Ελπίδας της αιώνιας! Και υποχωρεί πάντοτε ταπεινωμένη, ελευθερώνοντάς μας, όποτε της καρδιάς τα χείλη εκφωνούν το Αμήν και το Ελέησον!
     Μια ακόμη σύναξη τέτοιων…παράξενων ψυχών λεμονανθών είναι και τούτο το βιβλίο… Ας μυρίσουμε τις σελίδες του, να κατανυχθή το μέσα μας… Ίσως τότε να έρθει στην μνήμη μας εκείνο το άμοιαστο άρωμα της ελπίδας, που ξεχύνεται σαν χαραχτεί με το νύχι ένα πρωτολέμονο…

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

www.osotir.org

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου