« ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ο ΜΥΡΟΒΛΥΤΗΣ »

     Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε περί το 280-284 μ.Χ. και μαρτύρησε επί των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού το 303 μ.Χ. ή το 305 μ.Χ. ή (το πιο πιθανό) το 306 μ.Χ.

     Ο Δημήτριος ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας στη Θεσσαλονίκη. Σύντομα ανελίχθηκε στις βαθμίδες του Ρωμαϊκού στρατού με αποτέλεσμα σε ηλικία 22 ετών να φέρει το βαθμό του χιλιάρχου. Ως αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού κάτω από τη διοίκηση του Τετράρχη (και έπειτα αυτοκράτορα) Γαλερίου Μαξιμιανού, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός, έγινε χριστιανός και φυλακίστηκε στην Θεσσαλονίκη το 303 μ.Χ., διότι αγνόησε το διάταγμα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού «περί αρνήσεως του χριστιανισμού». Μάλιστα λίγο νωρίτερα είχε ιδρύσει κύκλο νέων προς μελέτη της Αγίας Γραφής.

     Στη φυλακή ήταν και ένας νεαρός χριστιανός ο Νέστορας (βλέπε 27 Οκτωβρίου), ο οποίος θα αντιμετώπιζε σε μονομαχία τον φοβερό μονομάχο της εποχής Λυαίο. Ο νεαρός χριστιανός πριν τη μονομαχία επισκέφθηκε τον Δημήτριο και ζήτησε τη βοήθειά του. Ο Άγιος Δημήτριος του έδωσε την ευχή του και το αποτέλεσμα ήταν ο Νέστορας να νικήσει το Λυαίο και να προκαλέσει την οργή του αυτοκράτορα. Διατάχθηκε τότε να θανατωθούν και οι δύο, Νέστορας και Δημήτριος.

     Οι συγγραφείς εγκωμίων του Αγίου Δημητρίου, Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, Γρηγόριος ο Παλαμάς και Δημήτριος Χρυσολωράς, αναφέρουν ότι το σώμα του Αγίου ετάφη στον τόπο του μαρτυρίου, ο δε τάφος μετεβλήθη σε βαθύ φρέαρ που ανέβλυζε μύρο, εξ ου και η προσωνυμία του Μυροβλύτου.

     Στις βυζαντινές εικόνες αλλά και στη σύγχρονη αγιογραφία ο Άγιος Δημήτριος παρουσιάζεται αρκετές φορές ως καβαλάρης με κόκκινο άλογο (σε αντιδιαστολή του λευκού αλόγου του Αγίου Γεωργίου) να πατά τον άπιστο Λυαίο.

     Σήμερα ο Άγιος Δημήτριος τιμάται ως πολιούχος Άγιος της Θεσσαλονίκης.

    Ένα από τα πολλά θαύματα του Αγίου είναι και το εξής. Το 1823 μ.Χ. οι Τούρκοι που ήταν αμπαρωμένοι στην Ακρόπολη της Αθήνας ετοίμαζαν τα πυρομαχικά τους για να χτυπήσουν με τα κανόνια τους, τους Έλληνες που βρισκόντουσαν στον ναό του Αγίου Δημητρίου, μα ο Άγιος Δημήτριος έκανε το θαύμα του για να σωθούν οι Χριστιανοί και η πυρίτιδα έσκασε στα χέρια των Τούρκων καταστρέφοντας και τμήμα του μνημείου του Παρθενώνα. Για να θυμούνται αυτό το θαύμα, ο ναός λέγεται από τότε Άγιος Δημήτριος Λουμπαρδιάρης, από την λουμπάρδα δηλαδή το κανόνι των Τούρκων που καταστράφηκε.

www.dogma.gr

« Ο ΦΘΟΝΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ »

     «Τα μεν σκυλιά όταν τα ταΐζουμε τα εξημερώνουμε, ενώ τον φθονερό, όταν τον ευεργετούμε, τον κάνουμε χειρότερο. Διότι δεν χαίρεται για τα αγαθά που δέχεται, αλλά λυπάται για τη δική σου ευημερία. Μη πέσεις, λοιπόν, στην παγίδα του διαβόλου».

                                           

(Μέγας Βασίλειος, P.G. 96, 417 C)

« ΕΝΑΡΞΗ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΛΕΞΙΟΥ ΑΙΓΙΟΥ, 21.10.2017 »

« ΠΕΡΙ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗΣ, ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ »

     «Ενώ εμείς λαμβάνουμε, στους άλλους δεν δίνουμε. Έχοντας το Θεό πλούσιο χορηγό και ταμία, γινόμαστε οι ίδιοι φειδωλοί και ακοινώνητοι στους φτωχούς. Πολλά είναι τα αρνιά που γέννησαν τα πρόβατά μας, άλλοι όμως δεν έχουν ούτε ένα πρόβατο. Οι αποθήκες μας στενάζουν από την πληρότητα των αγαθών, δεν ελεούμε όμως αυτούς που στενάζουν από την ανέχεια. Γι’ αυτό μας απειλεί η δίκαιη κρίση του Θεού. Γι’ αυτό δεν ανοίγει πλέον ο Θεός το χέρι Του να μας χαρίσει άλλα αγαθά, επειδή αποκλείσαμε τη φιλαδελφία. Γι’ αυτό ξεράθηκαν οι αγροί, επειδή πάγωσε η αγάπη».

(Μεγάλου Βασιλείου, Εν λιμώ και αυχμώ, P.G. 31, 309)