Αγαπητοί μου φίλοι, σας εύχομαι το Νέο Έτος 2012 να είναι γεμάτο από υγεία, χαρά και την ειρήνη του Χριστού. Για τους αδελφούς της Ρουμανίας εύχομαι LA MULTI ANI !
Με αγάπη,
Καικιλία.
Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011
Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011
« DARURILE MAGILOR »
Multi dintre noi ne-am intrebat, citind despre Nasterea Domnului in Evanghelia dupa Matei, cine erau "cei trei magi“, de ce sunt amintiti in Sfanta Scriptura, si care este semnificatia darurilor aduse de catre acestia lui Hristos?
Sfantul Apostol Matei este singurul Evanghelist care ii mentioneaza, dar nu ne spune numarul sau numele lor, nici faptul ca erau regi, ci numai ca veneau din Rasarit. Stim ca acesti magi au fost astronomi (fenomenele supranaturale au preocupat din totdeauna omenirea, in special popoarele din Orient), adica observatori ai corpurilor ceresti, care au fost adusi la Ierusalim de minunata aparitie a stelei. In orice caz, numarul traditional al magilor (trei) a fost pus in legatura cu numarul darurilor pe care acestia le-au oferit Pruncului Hristos: aur, tamaie si smirna.
In omiliile sale la Evanghelia dupa Matei, Sfantul Ioan Gura de Aur ne spune ca "magii nu numai ca I s-au inchinat (lui Hristos), ci, deschizand vistieriile lor, I-au adus daruri; si daruri nu ca unui om, ci ca unui Dumnezeu. Ca tamaia si smirna sunt simboluri ale lui Dumnezeu. [...] i-au adusa daruri lipsite de toata greutatea legii iudaice; ca nu i-au jertfit oi si vitei, ci daruri care erau aproape de filosofia Bisericii noastre, adica: credinta, ascultare si dragoste.”
Intr-o cuvantare la Nasterea Domnului, PF Parinte Patriarh Daniel, ne arata semnificatia duhovniceasca a darurilor magilor: "aurul inseamna ca Pruncul va fi un Imparat si Imparatia Lui nu va avea sfarsit. Anticamera si arvuna Imparatiei Lui fara de sfarsit sunt acum in lumea aceasta, Biserica lui Hristos. Tamaia preinchipuie lucrarea Lui de Mare Preot, de Arhiereu Vesnic Care nu aduce jertfe de animale la templu, ci Se aduce pe Sine Insusi Jertfa lui Dumnezeu ca sa arate iubirea Sa mai tare decat moartea, caci Cel Rastignit va fi si Cel Inviat din morti. Iubirea Lui fata de Dumnezeu si fata de semeni este mai tare decat moartea. Smirna ne arata ca El va trece prin moarte si ne va aduce la Inviere. Smirna era folosita la inmormantare pentru a opri descompunerea trupului, impreuna cu alte mirodenii. Deci este dorinta omului de viata vesnica, de a birui moartea si in Hristos Care trece prin moarte si ajunge la Inviere se biruiesc si pacatul, si moartea, care este consecinta pacatului”.
Parintii Bisericii invata ca magii de la Rasarit, detin un rol foarte important in iconomia mantuirii, pentru ca inchinarea acestora la ieslea din Betleem reprezinta sfarsitul idolatriei pagane si chemarea tuturor neamurilor la credinta in adevaratul si unicul Dumnezeu. De altfel, in Canonul cel Mare, Sfantul Andrei Criteanul ne aminteaste chiar de actul mantuirii magilor: "Hristos pe magi i-a mantuit, pe pastori i-a chemat, multimea pruncilor a facut-o mucenici, pe batran l-a marit si pe vaduva cea batrana. De la care n-ai ravnit, suflete, nici faptele, nici viata. Dar vai tie, cand vei fi judecat“ (Cantare din Canonul Sfantului Andrei, episcopul Cretei, marti, in prima saptamana a postului).
Darurile magilor - Manastirea Sfantul Pavel, Athos
Darurile magilor sunt pastrate in prezent, alaturi de alte numeroase Sfinte Moaste si odoare sfinte, in Manastirea Sfantul Pavel din Muntele Athos.
Maica Domnului nu a pastrat numai cuvintele Domnului in inima sa (potrivit. Lc. 2, 19, 51) ci si tot ceea avea legatura cu viata Sa pamanteasca, ca si aceste daruri. Astfel, potrivit Traditiei Bisericii, Nascatoarea de Dumnezeu a dat, dupa adormirea sa, alaturi de alte lucruri ale Domnului si aceste daruri, Bisericii din Ierusalim, unde au fost pastrate pana spre anul 400 d. Hr.
Imparatul bizantin Arcadie aduce darurile magilor la Constantinopol. Aici raman pana in anul 1204, moment in care, din cauza Cruciadei a IV, sfintele odoare au fost duse la Niceea, pentru 60 de ani. Imparatul Mihail Paleologul le aduce din nou in Constantinopol, unde raman pana la anul 1453 d. Hr.
Dupa caderea Constantinopolului, au fost aduse la Manastire Sfantul Pavel de imparateasa Maro, fiica regelui Serbiei, Brancovici. Acesta, fiind biruit de turci, a fost nevoit sa-i dea de sotie sultanului Murad al II-lea pe fiica lui, Maro. Sultanul i-a ingaduit sa traiasca in credinta crestineasca. Maro l-a crescut pe Mahomed al II-lea, fiul sultanului de la prima sotie, ca pe copilul ei. Mai tarziu, acest Mahomed va cuceri Constantinopolul.
Evlavioasa Maro, gandindu-se si la moartea sa, a cerut voie sultanului sa se retraga undeva la liniste. Sultanul i-a ingaduit sa mearga la Seres, in Grecia. In 1470, Maro a venit cu corabia la Sfantul Munte, la limanul Manastirii Sfantul Pavel. Adusese cu ea darurile Magilor, pe care voia sa le daruiasca manastirii. A coborat din corabie si se indrepta spre manastire ducand in bratele sale acele daruri. I-au iesit in intampinare staretul impreuna cu preotii, imbracati in vesminte. La jumatatea drumului care duce spre manastire si unde astazi se afla un paraclis, s-a auzit deodata o voce femeiasca venind din inaltimea cerului si zicand: "Maro, opreste-te! Sa nu mergi mai departe! De aici incepe imparatia altei Regine, a Imparatesei cerurilor, a Doamnei Nascatoare de Dumnezeu, ingrijitoarea, acoperitoarea, doctorul si pazitoarea Sfantului Munte".
Auzind aceste cuvinte imparateasa Maro s-a oprit inspaimantata. Apoi, daruind sfintele daruri si celelalte odoare pe care le adusese staretului si parintilor, s-a intors la corabie, nevrand sa o mai supere pe Maica Domnului, Stapana acestui loc sfant.
Parintii au ridicat initial pe acel loc o cruce - iar mai apoi o capela - care se pastreaza pana astazi, numita “Crucea Imparatesei.”
Imparateasa Maro a ajutat foarte mult Manastirea Sfantul Pavel. Catre sfarsitul vietii a daruit toata mostenirea sa manastirii.
Hrisovul in care se relateaza evenimentul primirii darurilor magilor de la Imparateasa Maro e este pastrat in prezent in Biblioteca Manastirii Sfantul Pavel.
Darurile magilor, in forma prezenta, constau in 28 de monede din aur, gravate minutios, de forma dreptunghiulara, trapezoidala, poligonala, care au 5-7 cm, iar tamaia si smirna sunt sub forma a 62 de margele, aproximativ sferice, asemenea maslinelor.
Radu Alexandru
Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011
« Η ΑΓΑΠΗ »
Η μεγαλύτερη ευτυχία στη ζωή είναι η πεποίθηση ότι μας αγαπούν.
Victor Hugo ( 1802-1885, Γάλλος συγγραφέας ). www.gnomikologikon.gr
Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011
« Η ΑΓΙΑ ΚΙΚΙΛΙΑ »
Η Αγία Κικιλία έζησε τον 3ο μ.Χ. αιώνα και οι γονείς της ήταν ειδωλολάτρες και μάλιστα ευγενείς. Η Κικιλία όμως, άκουσε τη διδασκαλία του Χριστού και ζήτησε να βαπτιστεί.
Μετά από λίγο καιρό, οι γονείς της την πάντρεψαν με ένα ευγενή νέο το Βαλεριανό, ο οποίος υπό την επίδραση της Κικιλίας ασπάστηκε κι αυτός τη Χριστιανική Πίστη. Μαζί με τον Βαλεριανό προσήλθε στους κόλπους της εκκλησίας και ο αδελφός του ο Τιβούρτιος.
Κατά τον επί Διοκλητιανού διωγμού η Κικιλία, ο Βαλέριος και ο Τιβούρτιος συνέχιζαν να δηλώνουν την πίστη τους στον Ιησού Χριστό και το φιλανθρωπικό τους έργο. Γι' αυτό τους συνέλαβαν και υπέστησαν την ύστατη τιμωρία, τον θάνατο με αποκεφαλισμό.
Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011
Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011
Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011
«ΟΣΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Η ΕΠΙΒΑΤΙΝΗ»
Ο πατέρας της Οσίας Παρασκευής ονομαζόταν Νικήτας. Δεν γνωρίζουμε το όνομα της μητέρας της. Είχαν άλλον έναν γιο, τον μετέπειτα επίσκοπο Μαδύτου, Άγιο Ευθύμιο τον Μυροβλύτη. Η μητέρα της την ανέθρεψε με φόβο και αγάπη Θεού. Όταν ήταν δέκα χρονών άκουσε το ευαγγελικό ανάγνωσμα που αναφέρονταν στο διάλογο του πλούσιου νέου με τον Κύριο. «Πούλησε τα υπάρχοντά σου και μοίρασέ τα στους φτωχούς και ακολούθησε με». Για μένα τα λέει, είπε η μικρή Παρασκευή, όπως κάποτε ο Άγιος Αντώνιος που άκουσε το ίδιο ευαγγελικό ανάγνωσμα και βγαίνοντας από το ναό έδωσε τα ρούχα της στην πρώτη φτωχή κοπέλα που συνάντησε και ντύθηκε τα φτωχικά. Αυτό το έκανε συχνά. Μοίραζε το φαγητό της και τα ρούχα της στα φτωχά παιδιά.
Η Παρασκευή ήταν περιζήτητη νύφη από τους πλούσιους νέους που είχαν επίσημη κοινωνική θέση και μεγάλα αξιώματα, αλλά εκείνη αρνιόνταν. Τελικά έφυγε κρυφά από τους γονείς της στην Κωνσταντινούπολη και από εκεί στην Χαλκηδόνα όπου προσκύνησε τα λείψανα της Αγίας Ευφημίας και έπειτα στην Ηράκλεια του Πόντου όπου έμεινε σ’ ένα ναό της Θεοτόκου 5 χρόνια, κατερχόμενη κάθε είδος αρετής με ολονύχτιες προσευχές, νηστείες, αναστεναγμούς, δάκρυα και πένθος άσβεστο. Αφού επισκέφτηκε τα Ιεροσόλυμα αποφάσισε να μείνει στην έρημο του Ιορδάνη. Μια νύχτα όπως πάντα αγρυπνώντας παραδομένη στην προσευχή και στην άσκηση είδε άγγελο Κυρίου με μορφή νέου ο οποίος την προέτρεψε να γυρίσει στην πατρίδα της για να πεθάνει εκεί. Αφού πέρασε από την Κωνσταντινούπολη για δεύτερη φορά κατέληξε στην Καλλικράτεια της Ανατολικής Θράκης και υπηρέτησε στον ναό των Αγίων Αποστόλων. Σε ηλικία μόλις 27 χρόνων εκοιμήθη και την έθαψαν κοντά στη θάλασσα.
Πέρασαν πολλά χρόνια όταν η θάλασσα έβγαλε στην παραλία της Καλλικράτειας το σώμα κάποιου νεκρού ναύτη. Όταν έσκαψαν για να θάψουν το σώμα του βρήκαν ένα άφθαρτο λείψανο, αλλά άπειροι όπως ήταν δεν έδωσαν σημασία στο γεγονός και πέταξαν το δύσοσμο σώμα του ναύτη στον ίδιο τάφο και σκέπασαν τα σώματα. Το συμβάν ξεχάστηκε. Ένας ευλαβής από το χωριό, ονόματι Γεώργιος, αγαπούσε το Χριστό και συχνά προσεύχονταν τις νυχτερινές ώρες στο σπίτι. Μια φορά τα ξημερώματα τον πήρε λίγο ο ύπνος και είδε μια λευκοφορεμένη σαν βασίλισσα περικυκλωμένη από πλήθος λαμπρών στρατιωτών. Ένας από τους στρατιώτες του είπε: « Γεώργιε, γιατί περιφρονήσατε το σώμα της Οσίας Παρασκευής; Πάρτε το γρήγορα και βάλτε το σε κιβώτιο λαμπρό, γιατί ο βασιλιάς του ουρανού την τίμησε στον ουρανό και θέλει να τη δοξάσει και στη γη ». Και η λευκοφορεμένη βασίλισσα του είπε « Πάρτε γρήγορα το λείψανό μου και βάλτε το σε λαμπρό χώρο, γιατί δεν μπορώ να υποφέρω την δυσοσμία αυτού του ανθρώπου ». Του αποκαλύπτει δε και τον τόπο όπου ήταν θαμμένη και το όνομά της.
Το ίδιο βράδυ μια άλλη γυναίκα του χωριού η Ευφημία είδε στον ύπνο της παρόμοιο όραμα. Το πρωΐ διηγήθηκαν και οι δύο το όραμά τους στους συγχωριανούς τους. Όλοι έτρεξαν στον τάφο και βρήκαν το άφθαρτο σώμα της Οσίας να ευωδιάζει και έκανε πολλά θαύματα την ώρα που το μετέφεραν με την συνοδεία ιερέων και του πιστού λαού στο Ναό των Αγίων Αποστόλων στην Καλλικράτεια. Μερικοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα λείψανα έμειναν στους Επιβάτες 200 χρόνια και όχι στην Καλλικράτεια.
Το ίδιο βράδυ μια άλλη γυναίκα του χωριού η Ευφημία είδε στον ύπνο της παρόμοιο όραμα. Το πρωΐ διηγήθηκαν και οι δύο το όραμά τους στους συγχωριανούς τους. Όλοι έτρεξαν στον τάφο και βρήκαν το άφθαρτο σώμα της Οσίας να ευωδιάζει και έκανε πολλά θαύματα την ώρα που το μετέφεραν με την συνοδεία ιερέων και του πιστού λαού στο Ναό των Αγίων Αποστόλων στην Καλλικράτεια. Μερικοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα λείψανα έμειναν στους Επιβάτες 200 χρόνια και όχι στην Καλλικράτεια.
Ο Ιωάννης Ασάν ο Β΄ διάδοχος των ιδρυτών του Βουλγαρικού βασιλείου αφού κατέκτησε τη Θεσσαλονίκη, τη Θεσσαλία, τη σημερινή Σερβία και τη Δαλματία, το 1238 ζήτησε τα λείψανα της Οσίας Παρασκευής από τις λατινικές αρχές της Κωνσταντινούπολης και τα έφερε στο Τύρνοβο. Το 1393 ο Σουλτάνος Βαγιαζήτ κατέκτησε το Τύρνοβο. Το ίδιο έτος τα λείψανα μεταφέρθηκαν στο Βίντιν (Βιδίνιο) για πέντε χρόνια. Το 1398 τα άγια λείψανα της Οσίας Παρασκευής φτάνουν στο Βελιγράδι όπου έμειναν μέχρι το 1521 όταν ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής κατακτά το Βελιγράδι και μεταφέρονται στην Κωνσταντινούπολη μαζί με τα λείψανα της Βασίλισσας Θεοφανούς.
Το Μάϊο του 1641 ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Παρθένιος ο Α΄ σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τον ηγεμόνα της Μολδαβίας Βασίλε Λούπου ο οποίος είχε πληρώσει όλα τα χρέη του Πατριαρχείου, του δώρισε τα λείψανα της Οσίας Παρασκευής τα οποία έφτασαν στο Ιάσιο στις 13 Ιουνίου 1641 και παρέμειναν στον Ι. Ν. Αγ. Τριών Ιεραρχών μέχρι το 1888 όταν μεταφέρθηκαν στο νέο καθεδρικό ναό Ιασίου όπου παραμένουν έως σήμερα. Η μνήμη της εορτάζεται στις 14 Οκτωβρίου.
Το Μάϊο του 1641 ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Παρθένιος ο Α΄ σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τον ηγεμόνα της Μολδαβίας Βασίλε Λούπου ο οποίος είχε πληρώσει όλα τα χρέη του Πατριαρχείου, του δώρισε τα λείψανα της Οσίας Παρασκευής τα οποία έφτασαν στο Ιάσιο στις 13 Ιουνίου 1641 και παρέμειναν στον Ι. Ν. Αγ. Τριών Ιεραρχών μέχρι το 1888 όταν μεταφέρθηκαν στο νέο καθεδρικό ναό Ιασίου όπου παραμένουν έως σήμερα. Η μνήμη της εορτάζεται στις 14 Οκτωβρίου.
Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011
« Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑΣ, ΣΤΑ ΟΜΟΡΦΑ ΚΥΘΗΡΑ »
Σήμερα, το όμορφο νησί των Κυθήρων, εορτάζει την Παναγία την Μυρτιδιώτισσα. Εορτάζει την ανεύρεση της εικόνας της Παναγίας, που βρέθηκε στα Κύθηρα κατά τον 14ο αιώνα. Έχει το προσωνύμιο Μυρτιδιώτισσα, γιατί αναφέρεται από την παράδοση, ότι τη βρήκε ένας βοσκός σε μια τοποθεσία γεμάτη με μυρτιές. Ας έχουμε την ευλογία της Παναγίας μας στην καθημερινή ζωή μας.
Πρεσβύτερος Βασίλειος Γιαννακόπουλος.
bgiannakopoulos1.blogspot.com
Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2011
« ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΜΗΝΟΔΩΡΑ, ΜΗΤΡΟΔΩΡΑ ΚΑΙ ΝΥΜΦΟΔΩΡΑ »
Οι Άγιες Μηνοδώρα, Μητροδώρα και Νυμφοδώρα, ήταν αδελφές και από μικρή ηλικία αφοσιώθηκαν στον Κύριο. Οι αρετές τους τις έκαναν αγαπητές στους χριστιανούς.
Πήγαν σε μία τοποθεσία όπου ανάβλυζαν τα θερμά νερά των Πυθιών, όπου και ασκήτεψαν στην εγκράτεια. Έλαβαν από το Θεό το χάρισμα να τελούν θαύματα. Θεράπευσαν πολλούς χριστιανούς και για τη δράση τους αυτή συνελήφθηκαν και οι τρεις.
Δεν φοβήθηκαν όμως και με θάρρος ομολόγησαν την πίστη τους στο Θεό. Βασανίστηκαν φρικτά, και παρέδωσαν το πνεύμα τους στον Κύριο. Όταν μάλιστα ρίχτηκαν τα λείψανά τους στη φωτιά μία δυνατή βροχή την έσβησε.
Σάββατο 27 Αυγούστου 2011
« ΑΓΙΟΣ ΦΑΝΟΥΡΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ »
Για την καταγωγή και τη ζωή του Αγίου Φανουρίου δεν υπάρχει τίποτε συγκεκριμένο, επειδή όλα τα στοιχεία της ζωής του χάθηκαν σε καιρούς ανωμαλίας.
Τα μόνα στοιχεία που έχουμε αναφορικά με τον Άγιο είναι η εύρεση της εικόνας του, γύρω στα 1500 μ.Χ., σύμφωνα με τα συναξάρια, ή κατ’ άλλους γύρω στα 1355-1369 μ.Χ. Άλλοι υποστηρίζουν πως η εικόνα του Αγίου βρέθηκε στη Ρόδο και άλλοι στην Κύπρο.
Κυριακή 14 Αυγούστου 2011
Τετάρτη 3 Αυγούστου 2011
« ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ »
Ευρισκόμενος στα πρόθυρα του θανάτου, ο Μέγας Αλέξανδρος συγκάλεσε τους στρατηγούς του και τους κοινοποίησε τις τρείς τελευταίες επιθυμίες του:
1) Να μεταφερθεί το φέρετρό του στους ώμους από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής.
2) Τους θησαυρούς που είχε αποκτήσει (ασήμι, χρυσάφι, πολύτιμους λίθους) να τους σκορπίσουν σε όλη την διαδρομή μέχρι τον τάφο του.
3) Τα χέρια του να μείνουν να λικνίζονται στον αέρα, έξω από το φέρετρο, σε θέα όλων.
Ένας από τους στρατηγούς, έκπληκτος από τις ασυνήθιστες επιθυμίες, ρώτησε τον Αλέξανδρο ποιοι ήταν οι λόγοι.
Ο Αλέξανδρος τους εξήγησε:
1) Θέλω οι πιο διαπρεπείς γιατροί να σηκώσουν το φέρετρό μου, για να μπορούν να δείξουν με αυτό τον τρόπο ότι ούτε εκείνοι δεν έχουν, μπροστά στο θάνατο τη δύναμη να θεραπεύουν!
2) Θέλω το έδαφος να καλυφθεί από τους θησαυρούς μου, για να μπορούν όλοι να βλέπουν ότι τα αγαθά που αποκτούμε εδώ, εδώ παραμένουν!
3) Θέλω τα χέρια μου να αιωρούνται στον αέρα, για να μπορούν οι άνθρωποι να βλέπουν ότι ερχόμαστε με τα χέρια άδεια και με τα χέρια άδεια φεύγουμε, όταν τελειώσει για εμάς ο πιο πολύτιμος θησαυρός που είναι ο χρόνος!
«Ο ΧΡΟΝΟΣ» είναι ο πιο πολύτιμος θησαυρός που έχουμε, γιατί είναι περιορισμένος.
Μπορούμε να δημιουργήσουμε χρήμα, αλλά όχι περισσότερο χρόνο. Όταν αφιερώνουμε χρόνο σε ένα πρόσωπο, του παραχωρούμε ένα μέρος από τη ζωή μας που ποτέ δεν θα μπορέσουμε να αναπληρώσουμε.
Περιοδικό «Εκκλησιαστική Διακονία και Μαρτυρία», Μάϊος-Ιούνιος 2011, Τεύχος 372.
Σάββατο 23 Ιουλίου 2011
Σάββατο 25 Ιουνίου 2011
Παρασκευή 20 Μαΐου 2011
« ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗ »
Ο Μέγας Κωνσταντίνος γεννήθηκε το 247 μ.Χ. Γονείς του ήταν ο Κωνστάντιος ο Α΄ ο Χλωρός και μητέρα του η Ελένη από το Δρέπανο της Βιθυνίας.
Ο Κωνσταντίνος σε ηλικία 18 ετών έγινε στρατιωτικός και χάρη στην ανδρεία και το αγέρωχο φρόνημά του, προήχθη γρήγορα στα ανώτατα αξιώματα του στρατού.
Ο Κύριος θέλοντας να τον βοηθήσει στον αγώνα του κατά του Μαξεντίου και του Λικινίου, σχημάτισε στον ουρανό το σημείο του Σταυρού με την επιγραφή « Εν τούτω Νίκα », προσφέροντάς του ένα ισχυρότατο όπλο για να κατατροπώσει τούς εχθρούς του.
Ήταν ο πρώτος αυτοκράτορας ο οποίος ευνόησε την Εκκλησία μετά από τρεις αιώνες απηνών διωγμών. Μετέφερε την πρωτεύουσα του κράτους του στο αρχαίο Βυζάντιο και έκτισε τη Βασιλίδα των πόλεων, την Κωνσταντινούπολη.
Λίγο πριν πεθάνει αξιώθηκε και του Αγίου Βαπτίσματος. Εκοιμήθη σε ηλικία 63 ετών, την 21 Μαΐου 327. Ο Κωνσταντίνος ενδιαφέρθηκε πολύ και για τα ιερά σεβάσματα των χριστιανών, για το λόγο αυτό απέστειλε στα Ιεροσόλυμα την μητέρα του, για να βρει τον Τίμιο Σταυρό.
Μετά την εύρεσή του, η Αγία Ελένη, αφού διχοτόμησε τις κεραίες του, δημιούργησε δύο Σταυρούς εκ των οποίων τον ένα μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη. Η Αγία Ελένη εκοιμήθη ειρηνικά το 327 σε ηλικία 83 ετών.
Ο Κύριος θέλοντας να τον βοηθήσει στον αγώνα του κατά του Μαξεντίου και του Λικινίου, σχημάτισε στον ουρανό το σημείο του Σταυρού με την επιγραφή « Εν τούτω Νίκα », προσφέροντάς του ένα ισχυρότατο όπλο για να κατατροπώσει τούς εχθρούς του.
Ήταν ο πρώτος αυτοκράτορας ο οποίος ευνόησε την Εκκλησία μετά από τρεις αιώνες απηνών διωγμών. Μετέφερε την πρωτεύουσα του κράτους του στο αρχαίο Βυζάντιο και έκτισε τη Βασιλίδα των πόλεων, την Κωνσταντινούπολη.
Λίγο πριν πεθάνει αξιώθηκε και του Αγίου Βαπτίσματος. Εκοιμήθη σε ηλικία 63 ετών, την 21 Μαΐου 327. Ο Κωνσταντίνος ενδιαφέρθηκε πολύ και για τα ιερά σεβάσματα των χριστιανών, για το λόγο αυτό απέστειλε στα Ιεροσόλυμα την μητέρα του, για να βρει τον Τίμιο Σταυρό.
Μετά την εύρεσή του, η Αγία Ελένη, αφού διχοτόμησε τις κεραίες του, δημιούργησε δύο Σταυρούς εκ των οποίων τον ένα μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη. Η Αγία Ελένη εκοιμήθη ειρηνικά το 327 σε ηλικία 83 ετών.
www.ecclesia.gr
Σάββατο 23 Απριλίου 2011
Τρίτη 19 Απριλίου 2011
Σάββατο 9 Απριλίου 2011
« ΟΣΙΑ ΜΑΡΙΑ Η ΑΙΓΥΠΤΙΑ »
Η Οσία Μαρία γεννήθηκε στην Αίγυπτο το 345. Από νεαρή ηλικία και αγνοώντας τις συμβουλές των οικείων της ακολούθησε το δρόμο της διαφθοράς και της ακολασίας για δεκαεπτά χρόνια.
Τότε ο πανάγαθος και πολυεύσπλαχνος Θεός ενήργησε το δικό του σχέδιο σωτηρίας οδηγώντας τα βήματά της στους Αγίους Τόπους την ημέρα της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.
Φθάνοντας στην είσοδο της εκκλησίας η Μαρία αισθάνθηκε την ανάγκη να εισέλθει στην εκκλησία και να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό. Μάταια όμως διότι μία αόρατη δύναμη την εμπόδιζε να περάσει στην είσοδο του ναού.
Μια θαυμαστή αλλαγή είχε συντελεσθεί στα βάθη του είναι της. Παρακάλεσε την Παρθένο Μαρία να της επιτρέψει να εισέλθει στο ναό και να προσκυνήσει και θα ακολουθούσε την οδό της σωτηρίας και της λύτρωσης.
Μετά τη προσκύνηση αποσύρθηκε στην έρημο του Ιορδάνη, όπου πενήντα σχεδόν χρόνια ακολούθησε αυστηρή ασκητική ζωή και προσευχή χωρίς να συναντήσει ποτέ άνθρωπο παρά μόνο τον Ιερομόναχο Ζωσιμά ο οποίος της πρόσφερε τον «άρτο της ζωής» τη Θεία Κοινωνία.
www.ecclesia.gr
Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011
« ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΑΣ ΛΑΥΡΑΣ, 25.03.2011 »
Αναπαράσταση Ορκωμοσίας των Αγωνιστών και κήρυξης της Επανάστασης 1821 από το Θεατρικό Όμιλο Καλαβρύτων «Πάνος Μίχος».
Σάββατο 19 Μαρτίου 2011
« ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ »
Κάποτε στο Άγιον Όρος ήταν ένας μοναχός που διέμενε στις Καρυές. Έπινε καθημερινά και μεθούσε και γινόταν αιτία να σκανδαλίζονται οι προσκυνητές.
Κάποια στιγμή πέθανε και ανακουφισμένοι κάποιοι πιστοί πήγαν στον γέροντα Παΐσιο να του πουν με ιδιαίτερη χαρά ότι επιτέλους λύθηκε αυτό το τεράστιο πρόβλημα.
Κάποια στιγμή πέθανε και ανακουφισμένοι κάποιοι πιστοί πήγαν στον γέροντα Παΐσιο να του πουν με ιδιαίτερη χαρά ότι επιτέλους λύθηκε αυτό το τεράστιο πρόβλημα.
Ο π. Παΐσιος τους απάντησε ότι γνώριζε για το θάνατο του μοναχού, αφού είδε ολόκληρο τάγμα αγγέλων που ήρθαν να παραλάβουν την ψυχή του. Οι προσκυνητές απόρησαν και διαμαρτυρήθηκαν και κάποιοι προσπαθούσαν να εξηγήσουν στον γέροντα Παΐσιο για ποιον ακριβώς μιλούσαν, νομίζοντας ότι δεν κατάλαβε ο γέροντας.
Ο γέροντας Παΐσιος τους διηγήθηκε : « Ο συγκεκριμένος μοναχός γεννήθηκε στη Μ. Ασία, λίγο πριν την καταστροφή όταν οι Τούρκοι μάζευαν όλα τα αγόρια. Για να μην το πάρουν από τους γονείς του, αυτοί το έπαιρναν μαζί τους στο θερισμό και για να μην κλαίει, του έβαζαν λίγο ρακί στο γάλα για να κοιμάται. Ως εκ τούτου μεγαλώνοντας έγινε αλκοολικός. Κάποια στιγμή και μετά από αποτρεπτικές απαντήσεις από διάφορους γιατρούς να μην κάνει οικογένεια, ανέβηκε στο Όρος και έγινε μοναχός.
Εκεί βρήκε γέροντα και του είπε ότι είναι αλκοολικός. Του είπε ο γέροντας να κάνει μετάνοιες και προσευχές κάθε βράδυ και να παρακαλεί την Παναγία να τον βοηθήσει να μειώσει κατά 1, τα ποτήρια που έπινε.
Μετά ένα χρόνο κατάφερε με αγώνα και μετάνοια να κάνει τα 20 ποτήρια που έπινε, 19 ποτήρια. Ο αγώνας συνέχισε με την πάροδο των χρόνων και έφτασε τα 2-3 ποτήρια, με τα οποία όμως πάλι μεθούσε ».
Ο κόσμος έβλεπε χρόνια ένα αλκοολικό μοναχό που σκανδάλιζε τους προσκυνητές, ο Θεός έβλεπε ένα αγωνιστή μαχητή που με μεγάλο αγώνα αγωνίστηκε να μειώσει το πάθος του. Χωρίς να ξέρουμε γιατί ο κάθε ένας προσπαθεί να κάνει αυτό που θέλει να κάνει, με ποιο δικαίωμα να κρίνουμε την προσπάθειά του.
Περιοδικό « Θαβώρ », Αριθμός φύλλου 49, Φεβρουάριος 2011.
Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011
Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011
« Η ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗ ΜΟΥ »
Πρώτα, ζούσα, όπως πολλοί, αχόρταγη για γνώσεις, βιβλία, φίλους, εμπειρία ζωής. Είχα, συνεχώς, τον φόβο ότι έχανα τον καιρό μου, που δεν σταματούσε να επιταχύνει το ρυθμό του και που περνούσε με διαβολικό τρόπο, σαν ένα τρελλό τραίνο απ’ όπου δεν μπορείς πλέον να διακρίνεις το τοπίο. Η μνήμη δεν συγκρατούσε πια τις εντυπώσεις.
Στα είκοσι πέντε μου χρόνια, έβλεπα τον κόσμο με μάτια γριάς γυναίκας. Είχαν την εντύπωση ότι τα είχα δοκιμάσει όλα, ότι τα είχα όλα γνωρίσει. Μετά ήρθε η μεταστροφή. Είναι σαφές ότι ο Θεός άγγιξε όχι μόνο το πνεύμα μου, αλλά και τη ψυχή μου, και την καρδιά μου και όλες μου τις αισθήσεις. Αισθάνομαι όπως αισθανόμουν στις καλύτερες στιγμές των παιδικών μου χρόνων.
Τατιάνα Γκορίτσεβα.
« Είναι επικίνδυμο να μιλάς για το Θεό », σελίδα 50.
Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011
Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011
Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011
« ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ »
Έζησε επί αυτοκρατορίας Θεοδοσίου του Μικρού. Ανιψιός του πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόφιλου και κάτοχος μεγάλης θεολογικής και φιλολογικής μόρφωσης, διαδέχθηκε το θείο του στον πατριαρχικό θρόνο.
Προήδρευσε στη Γ’ Οικουμενική Σύνοδο το 431 στην Έφεσο, οι αποφάσεις της οποίας καταδίκασαν τις κακοδοξίες του αιρετικού Νεστόριου σχετικά με το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου. Ήταν παράδειγμα αρετής και άσκησης σε όλη τη διάρκεια του βίου του.
www.ecclesia.gr
www.ecclesia.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)