«Όταν ο άγιος Λουκάς ήταν στις φυλακές της Ταγκάνκα, είδε έναν κρατούμενο όρθιο μέσα σ’ ένα θάλαμο πλημμυρισμένο με νερό, να τρέμει από το κρύο. Τον συμπόνεσε, έβγαλε το γούνινο παλτό του και του το έδωσε.
Ως
ιατρός ήταν «ανάργυρος». Σε όλους τους τόπους εξορίας του πρόσφερε τις υπηρεσίες
του αφιλοκερδώς.
Βοηθούσε
οικονομικά τους φτωχούς αρρώστους. Κάποτε μην έχοντας χρήματα, έβγαλε την
ακριβή ζώνη του και την έδωσε στον άρρωστο, ενώ σε έναν άλλον έδωσε ένα χαλί
που ξεκρέμασε από τον τοίχο του.
Στα
αρχεία των μυστικών υπηρεσιών συγκεντρώθηκαν από τους καταδότες του στοιχεία
για τις ελεημοσύνες του. Ο Επίσκοπος Λουκάς μοίραζε το μισθό του. Το μεγαλύτερο
μέρος το έστελνε σε εξόριστους ή εμπερίστατους αρχιερείς και ιερείς. Ακόμη και
το χρηματικό βραβείο «Στάλιν» (1946) σχεδόν ολόκληρο το διέθεσε για τα ορφανά
του πολέμου.
Δεν
αρνιόταν να βοηθήσει ακόμη και ανθρώπους που αντιστρατεύονταν στην Εκκλησία.
Ακόμη… και τους εχθρούς του! Περιέθαλψε με αγάπη κάποιον κατήγορό του, όταν
εκείνος βασανισμένος και άρρωστος κατέφυγε σ’ αυτόν για να τον εξετάσει».
(Περιοδικό «Προς τη Νίκη», Νοέμβριος 2017, Τεύχος 813)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου