«ΑΓΙΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΕΔΙΟΛΑΝΩΝ (ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΕΡΓΟ)»

« Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ! »

     Ο Άγιος Νικόλαος βρισκόταν σε ένα απομακρυσμένο τμήμα της επισκοπής του, όταν κάποιοι κάτοικοι από τα Μύρα του μετέφεραν άσχημα νέα.

     Ο κυβερνήτης της πόλης, Ευστάθιος, είχε καταδικάσει τρεις αθώους άντρες σε θάνατο.

     Μόλις άκουσε τα νέα αυτά, ο Νικόλαος αποφάσισε να επιστρέψει αμέσως.

     Φτάνοντας στα περίχωρα των Μύρων, ρώτησε κάποιους διερχόμενους αν γνώριζαν την τύχη των κρατουμένων και τον ενημέρωσαν ότι η εκτέλεση τους επρόκειτο να πραγματοποιηθεί εκείνο το πρωί.

     Ο Νικόλαος έσπευσε στον τόπο που πραγματοποιούνταν οι εκτελέσεις, όπου συνάντησε μεγάλο πλήθος ανθρώπων και τους τρεις θανατοποινίτες γονατισμένους, έτοιμους να δεχτούν το θανατηφόρο χτύπημα.

     Ο Νικόλαος πέρασε μέσα από το πλήθος, άρπαξε το σπαθί από τα χέρια του δημίου και το έριξε στο έδαφος.

     Κατόπιν, διέταξε να απελευθερωθούν οι κρατούμενοι, μιας και ως επίσκοπος είχε την εξουσία να το πράξει.

     Αργότερα, ο Ευστάθιος ομολόγησε το λάθος του και ζήτησε τη συγχώρεση του Αγίου Νικολάου.

(Άγιος Νικόλαος, Εγκωμιαστικοί Λόγοι Επιφανών Βυζαντινών Λογίων, Αθήνα, 2017, 69-77)

proskynitis.blogspot.com

« ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο ΗΓΙΑΣΜΕΝΟΣ, ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ »

     Αυτός ο Άγιος έζησε στα χρόνια του μεγάλου Ιουστινιανού, κατά το έτος 527, καταγόμενος από την χώρα των Καππαδοκών από το μέρος που ονομάζεται Μουταλάσκη, υιός γονέων ευσεβών, του Ιωάννου και της Σοφίας. Αμέσως λοιπόν από την αρχή της ζωής του, έτρεξε στην ζωή των Μοναχών και μπήκε σε ένα Μοναστήρι ονομαζόμενο Φλαβιανές. Τόσο δε εγκρατής έγινε ο αοίδιμος από την νεαρή του ηλικία, ώστε, βλέ­ποντας μία φορά ένα μήλο στον κήπο και επιθυμώντας να το φάει, το πήρε μόνο στα χέρια και είπε· «Ωραίος ήταν στην όραση και καλός στην βρώση ο καρπός που μου προξένησε τον θάνατο».

     Έπειτα έριξε το μή­λο κατά γης και το καταπάτησε με τα πόδια του. Και από τότε έβαλε κα­νόνα και απόφαση στον εαυτό του, να μη φάει μήλο σε όλη του την ζωή. Και μία φορά μπαίνοντας σε φούρνο αναμμένο ο Άγιος, βγήκε αβλαβής, χωρίς να αγγίξει η φωτιά καθόλου ούτε σ’ αυτά τα ενδύματά του. Κατά δε το δέκατο έκτο έτος της ηλικίας του, πήγε ο Όσιος στον μέγα Ευθύμιο και από αυτόν στάλθηκε στο Κοινόβιο του Αγίου Θεοκτίστου διότι ήταν αγένειος. Εκεί λοιπόν ζώντας ο θείος Σάββας δεχόταν μεγάλη ωφέλεια από όλους τους αδελφούς, επειδή εμιμείτο του καθενός την αρετή και την θεάρεστη πολιτεία. Οπότε για τον λόγο αυτόν τον ονόμαζε ο μέγας Ευθύμιος, Παιδαριογέροντα.

     Όταν πέρασαν όμως αρκετά χρόνια, τον έπαιρνε ο Ευθύμιος μαζί του, όταν πήγαινε στην ησυχία κατά τον καιρό της μεγάλης Τεσσαρακοστής. Όσο δε μεγάλωνε η ηλικία του, τόσο μεγάλωνε και η αρετή του. Έτσι δέχθη­κε από τον Κύριο των θαυμάτων την χάρη. Γι’ αυτό και πολλά θαυμάσια έκανε ο τρισόλβιος. Διότι σε άνυδρους τόπους έβγαλε νερό με την προσευχή του.

     Έγινε δε και πολλών Μοναχών καθηγητής και Ηγούμενος. Και δυο φορές στάλθηκε ως πρέσβης στην Κωνσταντινούπολη προσερχόμενος στους τότε βασιλείς, δηλαδή στον Ανα­στάσιο τον πρώτο που βασίλευσε κατά το έτος 491, και αργότερα στον Ιουστινιανό, παρακινούμενος σ’ αυτό από τους κατά καιρόν Πατριάρχες των Ιεροσολύμων για υποθέσεις απα­ραίτητες. Αφού λοιπόν έφθασε στο ύψος της κατά Χριστόν ηλικίας και έγινε ενενήντα τεσσάρων ετών, «προς Κύριον εξεδήμησε».

(Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, Συναξαριστής τ. Β΄, σ. 243-244)

« ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ »

     «Δεν υπάρχει δυσκολία που δεν έχει λύση εν τω Χριστώ. Δώσου στο Χριστό και Εκείνος θα βρει λύση. Μη φοβάσαι τις δυσκολίες».

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης