Τετάρτη 21 Μαΐου 2025

« ΕΟΡΤΗ ΛΗΞΗΣ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΣΤΟ ΥΠΑΙΘΡΙΟ ΘΕΑΤΡΟ “ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΠΑΣ” ΤΟΥ ΑΙΓΙΟΥ, 18.05.2025 »

     Την Κυριακή, 18 Μαΐου 2025, πραγματοποιήθηκε στο Υπαίθριο Θέατρο «Γεώργιος Παππάς» του Αιγίου, η εορτή λήξης των Κατηχητικών Σχολείων της Ιεράς Μητροπόλεως Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, περιόδου 2024-2025.
     Στην εκδήλωση παραβρέθηκε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Ιερώνυμος, ο οποίος με τα εμπνευσμένα λόγια του έκλεισε την όμορφη αυτή βραδιά. Στο τέλος μοίρασε αναμνηστικά δωράκια στα παιδιά των Κατηχητικών Σχολείων που συμμετείχαν στην εκδήλωση.
     Στην εορτή, τα παιδιά διάβασαν ποιήματα και διηγήσεις, έψαλλαν, τραγούδησαν, παρουσίασαν έμμετρο θεατρικό δρώμενο και χόρεψαν παραδοσιακούς χορούς.
Αξίζουν συγχαρητήρια τόσο στους διοργανωτές όσο και στα παιδιά για το πολύ όμορφο αποτέλεσμα της εορτής αυτής.
 
 











Κυριακή 18 Μαΐου 2025

« ΕΛΕΓΕ ΠΡΟΦΗΤΙΚΑ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ… »

     …Έλεγε προφητικά ο Άγιος Παΐσιος για το Άγιον Όρος:
     «Θα δείτε, αυτές οι μεγάλες οικοδομές που κτίζουν μερικοί, αργότερα θα ερημώσουν. Και να πληρώνουν κάποιον δεν θα πηγαίνει να καθήση εκεί. Μόνο θα παίρνουν υλικά για να φτιάχνουν άλλα Καλυβάκια».
     Διεπίστωνε: «Σήμερα υπάρχει πολύ υλικό, έρχονται πολλοί νέοι για μοναχοί, αλλά είναι λιγοστό το προζύμι. Δεν είμαστε όπως μας θέλει ο Θεός και οι νέοι που έρχονται δεν βλέπουν παράδειγμα. Λείπει το παράδειγμα».
     Ο Γέροντας πονούσε για το Άγιον Όρος και αγωνίσθηκε να παραμείνη ήσυχο, πνευματικό, αρνησίκοσμο, όχι όμως αφιλόξενο, ανεπηρέαστο από κοσμικές καταστρεπτικές επιδράσεις για να συνεχίση να είναι άγιο και να αναδεικνύη αγίους. Τόνιζε γεμάτος ελπίδα: «Πάλι θα επιστρέψουν στην παράδοση. Θα δείτε πολυτελή αυτοκίνητα να γίνωνται σαν κοτέτσια και νέους μοναχούς να ζουν σε σπηλιές».

(Από το βιβλίο: «Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου» του Ιερομονάχου Ισαάκ, Άγιον Όρος, Σελ. 682-683)

***

     Μετά τη μεγάλη φωτιά του καλοκαιριού (Αύγουστος 1990) στο Άγιον Όρος, είχα πάει να δω τον Γέροντα. Ήταν «θυμωμένος» και φώναζε:
     «Σκαμπίλι από την Παναγία ήταν! Κάηκε το κοσμικό φρόνημα; Ένα μοναστήρι ζητούσε ενίσχυση. Αυτοί πάλι δεν κατάλαβαν τίποτα πνευματικό. Μια κοσμική εξυπνάδα έχουν! (Θύμωσε). Γίνονται αιτία να βλασφημείται το όνομα του Θεού
     Αυτοί τό ’χουν σχέδιο να κάνουν δρόμους, νά ’ρχονται τουρίστες! Θα κουράζωνται οι καλόγεροι απ’ τη φιλοξενία, μετά θα πουν “Να σας κάνουμε κανένα ξενοδοχείο, για να μην κουράζεστε και σεις”. “Ναι, θα πουν, σωστά. Μετά θα δώσουν χρήμα για συντήρηση των ναών. Μετά θα πουν “Κοίτα δεν κάνει να καίτε κεριά και λιβάνι, τόσα χρήματα δώσαμε για συντήρηση. Διάλεξε που θες στην περιοχή του μοναστηριού να σας κτίσουμε μια εκκλησία”. Μετά θα βάλουν κανένα φύλακα με γένια και ράσα νάχει τη γυναίκα του στην Ουρανούπολη… θα μας κάνουν Μουσείο
     ΔΕ ΛΕΩ ότι θα το επιτρέψει αυτό η Παναγία, αλλά αυτό είναι το σχέδιό τους. Και είναι και μερικοί που το θέλουν κιόλας… Καλόγεροι! Ακούς!…
     Τον τελευταίο λόγο τον έχει η Παναγία. Αν δε συνέλθουν, θα φάνε κι άλλο χαστούκι».

(Απόσπασμα από το βιβλίο: «Ο πατήρ Παΐσιος μού είπε…», του Αθανασίου Ρακοβαλή)

agios-dimitrios.blogspot.com

Κυριακή 11 Μαΐου 2025

« ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΧΑΡΑ, ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΠΑΥΛΟΥ »

     Ο Χριστός είναι η χαρά, το φως το αληθινό, η ευτυχία! Ο Χριστός είναι η ελπίδα μας! Η σχέση με τον Χριστό είναι αγάπη, ενθουσιασμός, λαχτάρα του βίου! Ο Χριστός είναι το παν! Είναι έρωτας αναφαίρετος. Ο έρωτας του Χριστού. Από εκεί πηγάζει η χαρά.

     Χριστιανός είναι αυτός που έχει τη ζωή του Χριστού και όχι αυτός που κάνει καλά έργα μόνο, γιατί καλά έργα κάνει και κάποιος που δεν είναι χριστιανός. Και τη ζωή του Χριστού την αποκτά ο άνθρωπος με τη συμμετοχή του στη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας και ιδιαίτερα στη θεία Λειτουργία. Πνευματική ζωή δεν σημαίνει καλή συμπεριφορά, αλλά παρουσία του Αγίου Πνεύματος στη ζωή του ανθρώπου.
     Η βίωση της αλήθειας της Ορθοδοξίας θα μας μάθαινε να βλέπουμε τον Θεό στο πρόσωπο των αδελφών μας, να σεβόμαστε τον κόσμο σαν δώρο του Θεού, να στραφούμε από την επιφάνεια στο βάθος της ύπαρξής μας, θα μας οδηγούσε στην ανεύρεση ενός νέου, κοινοτικού και αγαπητικού τρόπου ζωής.
     Αυτή θα ήταν η μόνη αληθινή επανάσταση που θα μπορούσε να αλλάξει τη μορφή και τη ζωή του τόπου μας και του κόσμου όλου. Η μόνη αλήθεια που θα μπορούσε να νοηματοδοτήσει τη ζωή, η μόνη διέξοδος στον σημερινό αδιέξοδο κόσμο.

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

www.politeianet.gr