« Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟ ΚΟΜΒΟΣΧΟΙΝΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΧΗ »

     «Στην ίδια Σκήτη της Αγιάννας, ο Μοναχός Προκόπιος από την Καλύβα “Εισόδια της Θεοτόκου” είχε μεγάλη επιθυμία να μάθει μουσικά, για να δοξολογεί κι αυτός το Θεό, όπως και οι άλλοι αδελφοί.

     Επειδή όμως ήταν λίγο παράφωνος αποφεύγανε οι Πατέρες να τον μάθουν μουσικά.

     Ο αδελφός Προκόπιος είχε χάρισμα από το Θεό λάβει να λέει ακατάπαυστα την ευχή το “Κύριε Ιησού Χριστέ υιέ του Θεού ελέησόν με τον αμαρτωλό” και στο αριστερό του χέρι κρατούσε πάντα το κομβοσχοίνι, το οποίο δεν αποχωριζόταν ποτέ.

     Μια μέρα, ήταν πολύ λυπημένος, που δεν μπορούσε να βρει κανένα για να τον μάθει μουσική και συλλογιζόμενος αυτό το πράγμα, από την πολύ του λύπη, είχε σταματήσει να λέει την ευχή.

     Ξαφνικά παρουσιάζεται μπροστά του ένας σεβάσμιος, αλλά άγνωστος σ’ αυτόν γέροντας ο οποίος του είπε: “Αδελφέ Προκόπιε, τι έχεις κι είσαι τόσο λυπημένος; Τι σε απασχολεί;” Ο Προκόπιος του απάντησε: “Τι να έχω γέροντα, να, θέλω κι εγώ να μάθω λίγα μουσικά και δε βρίσκεται κανένας να με μάθει, γιατί μου λένε πως είμαι λίγο φάλτσος”. Ο ασπρογένης γέροντας τότε του είπε: “Γι’ αυτό κάθεσαι και στενοχωριέσαι καϋμένε, εγώ θα σε μάθω μουσικά και θα σε κάνω να γίνεις ο καλύτερος ψάλτης του Αγίου Όρους, θα κελαϊδάς σαν το καλύτερο αηδόνι, αλλά θέλω κι εσύ να μου κάνεις μια χάρι”.

     “Δηλαδή τι ζητάς από μένα, του είπε ο Προκόπιος, θέλεις να σε πληρώσω; Εγώ ό,τι θέλεις θα σου δώσω!”. Τότε ο ασπρογένης του είπε: “Η πληρωμή η δική μου είναι να πετάξεις από τα χέρια σου αυτό που λέτε κομποσχοίνι και να πάψεις να λες αυτό που λέτε ευχή και θα σε μάθω ’γω, ό,τι θέλεις”.

     Ο Μοναχός Προκόπιος άμα άκουσε αυτά κατάλαβε πως ο φαινόμενος δεν ήταν Μοναχός, αλλά ο παμπόνηρος Δαίμονας, που ήθελε να τον κάνει να σταματήσει την προσευχή, και αμέσως έκανε το σταυρό του και είπε: “Ύπαγε οπίσω μου Σατανά παμπόνηρε, δε μου χρειάζονται τα μουσικά σου και οι πονηρές καλοσύνες σου” κι ο Δαίμονας έγινε άφαντος.

     Απ’ αυτό μαθαίνομε πόσο ο Διάβολος φοβάται το κομβοσχοίνι, για το οποίο καλά λένε οι Πατέρες είναι το όπλο του χριστιανού κατά του Διαβόλου και την ευχή, η οποία καίει τον Δαίμονα. Ενώ τους ψάλτες δεν τους φοβάται τόσο και δεν τους υπολογίζει, γιατί, εύκολα με το ψάλσιμο αφαιρούνται από την προσευχή και πέφτουν στον εγωϊσμό και την υπερηφάνεια!»

(Γεροντικό του Αγίου Όρους-Τόμος Α΄, Αγιορείτου Μοναχού Ανδρέου-Χαραλάμπους Θεοφιλόπουλου, Αθήνα 1980, έκδοση Γ΄, σελίδες 52-53)