Η κατάθλιψη, είναι καρκίνος της ψυχής.
Απλώνεται μέσα σου αργά και κομματάκι-κομματάκι, τρώει τα σωθικά σου.
Γνώρισα ανθρώπους, πολλούς, που ευχότανε να είναι άρρωστοι σωματικά, αρκεί να γλιτώνανε από αυτό το τέρας.
Σταυρός μεγάλος.
Κανένα τέρας όμως δεν ζει παντοτινά.
Ακόμα και όταν όλα μοιάζουν σκοτεινά, αργά ή γρήγορα, πάντα ξημερώνει.
Αρκεί μόνο ένα πράγμα.
Να μην παραιτείσαι. Να μην παραιτείσαι από τον αγώνα σου ποτέ.
Να πολεμάς με λύσσα. Σκυλιασμένα. Με νύχια και με δόντια.
Μόνο μην παραιτείσαι.
Κανένα τέρας αδερφέ μου δεν ζει παντοτινά…
e-psyxologos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου