« ΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ ΔΙΗΓΟΥΝΤΑΙ ΔΟΞΑΝ ΘΕΟΥ »

     «“Διότι από το μέγεθος και την ωραιότητα των δημιουργημάτων φαίνεται καθαρά ο Δημιουργός τους” (Σ. Σολ. ιγ΄ 5). Είδες το μέγεθός τους; Θαύμασε τη δύναμη Εκείνου που τα δημιούργησε. Είδες την ωραιότητα; Να εκπλαγείς για τη σοφία Εκείνου που τόσο ωραία τα κόσμησε. Αυτό φανερώνοντας και ο προφήτης έλεγε: “Οι ουρανοί διηγούνται τη δόξα του Θεού” (Ψαλ. ιη΄ [18] 2). Πως τη διηγούνται; Πες μου. Φωνή δεν έχουν, στόμα δεν απέκτησαν, γλώσσα δεν υπάρχει σ’ αυτούς, πως λοιπόν τη διηγούνται; Με το να τους βλέπεις. Όταν δηλαδή δεις την ωραιότητα, το μέγεθος, το ύψος, τη θέση, το σχήμα, την επί τόσα χρόνια διάρκεια -σαν να ακούς τη φωνή τους και να διδάσκεσαι με όσα βλέπεις- προσκυνείς Εκείνον που δημιούργησε τόσο καλό σώμα και παράδοξο. Σιωπά ο ουρανός, αλλά η θέα του αφήνει να ακουστεί φωνή δυνατότερη από τη σάλπιγγα, η οποία μας διαπαιδαγωγεί μέσω των οφθαλμών και όχι μέσω της ακοής. Διότι εκ φύσεως η αίσθηση της οράσεως είναι περισσότερο αξιόπιστη και πιο σαφής από την αίσθηση της ακοής».

(Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Εις τους ανδριάντας Ομιλία Θ΄, ΕΠΕ 32, 246)