« ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΣΤΟ 7ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΙΓΙΟΥ, 23.12.2014 »

Η ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ, κ. ΓΙΩΤΑ ΝΤΟΥΚΑ

ΜΕΡΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

"Η ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΑΛΦΑΒΗΤΑ", ΑΠΟ ΤΗΝ Α΄ ΤΑΞΗ

"Ο ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ", ΑΠΟ ΤΗ Β΄ ΤΑΞΗ

"Ο ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ", ΑΠΟ ΤΗ Β΄ ΤΑΞΗ

ΧΟΡΩΔΙΑ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

     Στις 23 Δεκεμβρίου 2014, πραγματοποιήθηκε Χριστουγεννιάτικη εορτή, στο αμφιθέατρο του 7ου Δημοτικού Σχολείου Σταφιδαλώνων Αιγίου.

     Οι μαθητές του Σχολείου τραγούδησαν Χριστουγεννιάτικα τραγούδια και κάλαντα, καθώς επίσης έπαιξαν και θεατρικά σκετς. Η εορτή στέφθηκε με επιτυχία. Η συμμετοχή του κόσμου ήταν μεγάλη.

     Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια τόσο στην δραστήρια διευθύντρια του Σχολείου, κυρία Γιώτα Ντούκα, όσο και στους δασκάλους. Επίσης άξιοι συγχαρητηρίων είναι και οι μαθητές, που έδωσαν όλες τους τις δυνάμεις για να πραγματοποιηθεί αυτή η εορτή.

« ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΣΩΤΗΡΧΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ “ΠΟΛΥΕΔΡΟ”, ΑΠΟ 27.11 – 17.12.2014 »

Από τις 27 Νοεμβρίου έως τις 17 Δεκεμβρίου 2014 πραγματοποιήθηκε, η 3η ατομική έκθεση ζωγραφικής του Βασίλη Σωτηρχόπουλου στο βιβλιοπωλείο «Πολύεδρο», στην Πάτρα. Εκτέθηκαν περισσότερα από σαράντα έργα, λάδια και ακουαρέλες. Το μεγαλύτερο μέρος των έργων που παρουσιάσθηκαν είναι δουλειά των τελευταίων τριών χρόνων, πορτρέτα, φιγούρες, τοπία και πολλές όψεις της Πάτρας.

Ο Βασίλης Σωτηρχόπουλος γεννήθηκε στην Αντίς-Αμπέμπα της Αιθιοπίας, όπου οι γονείς του δάσκαλοι στο κοινοτικό σχολείο της παροικίας, ίδρυσαν εκεί μετά ιδιωτικό σχολείο. Από το 1936 είναι πια Πατρινός. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από το 1960 ως εκπαιδευτικός-φιλόλογος συμμετείχε στα Εκπαιδευτήρια Σωτηρχόπουλου και από το 1968 διευθύνει τα ομώνυμα εκπαιδευτήρια.

Τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής τα πήρε από τους Πρέσσα και Ψαρρό, που ήταν καθηγητές καλλιτεχνικών στο σχολείο. Στην διάρκεια των σπουδών του στην Αθήνα διδάχθηκε σχέδιο στο εργαστήριο του Σαραφιανού (1954). Αργότερα συνέχισε στο εργαστήριο του Θόδωρου Δρόσου, σχέδιο και χρώμα.

Παράλληλα με τις καθημερινές του υποχρεώσεις συνέχισε την ενασχόλησή του με την ζωγραφική. Στην Πάτρα, η συχνή φιλική του παρέα με τους Σπύρο Σώκαρη και Γιώργο Οικονόμου, όσο ζούσαν, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια συντροφιά με τη ζωγραφική.

« ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ, π. ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΚΑΒΑΡΝΟΣ »

« ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΣΙΝΑ »

« Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΤΥΣ ΚΑΙΚΙΛΙΑ Ή ΚΙΚΙΛΙΑ »

     Η αγία Κικιλία έζησε τον 3ο αιώνα. Οι γονείς της ήταν ειδωλολάτρες και μάλιστα ευγενείς. Η Κικιλία άκουσε τη διδασκαλία του Χριστού και ζήτησε να βαπτιστεί. Μετά από λίγο καιρό, οι γονείς της την πάντρεψαν με ένα ευγενή νέο, τον Βαλεριανό, ο οποίος υπό την επίδραση της Κικιλίας ασπάστηκε κι αυτός τη χριστιανική πίστη. Μαζί με τον Βαλεριανό προσήλθε στους κόλπους της εκκλησίας και ο αδελφός του ο Τιβούρτιος. Κατά τον διωγμό του Διοκλητιανού η Κικιλία, ο Βαλέριος και ο Τιβούρτιος συνέχιζαν να δηλώνουν την πίστη τους στον Ιησού Χριστό και να ασκούν το φιλανθρωπικό τους έργο. Γι` αυτό τους συνέλαβαν και υπέστησαν την εσχάτη των ποινών, τον θάνατο με αποκεφαλισμό.

« † ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ, 21.11.1991 »

Σύντομος βίος

     Ο Γέρων Ιάκωβος Τσαλίκης (1920-1991) αποτελεί μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του μοναχικού χώρου στην Ελλάδα κατά τον 20ο αιώνα. Ξεχώρισε για τον ασκητικό οσιακό του βίο, καθώς και για τα χαρίσματα τα οποία ανέπτυξε και τα οποία τον κατατάσσουν στις σύγχρονες μορφές αγιότητας της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ήταν μικρασιατικής καταγωγής, το μεγαλύτερο όμως μέρος της μοναχικής του ζωής, το πέρασε σε μοναστήρι στην Εύβοια. Εκοιμήθη τελικά το 1991, σε ηλικία 71 ετών.

Νεανικά χρόνια

     Ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης γεννήθηκε στο Λιβίσι της Μικράς Ασίας στις 5 Νοεμβρίου του 1920. Ήταν μέλος χριστιανικής οικογένειας (η μητέρα του είχε γεννήσει εννέα παιδιά, αλλά από τις κακουχίες είχαν επιζήσει μόλις τα τρία), που στα παιδικά του χρόνια έζησε τον ξεριζωμό των Ελλήνων από τη Μικρά Ασία. Αρχικά εγκαταστάθηκε στο χωριό Άγιος Γεώργιος Άμφισσας, όπου οι συνθήκες διαβίωσής του ήταν πολύ δύσκολες, κυριολεκτικά στα όρια της ανέχειας. Το 1925 η οικογένειά του μετακινήθηκε στα Φάρακλα της βόρειας Εύβοιας. Εκεί ο Γέροντας Ιάκωβος, διδάχτηκε τα θύραθεν και εκκλησιαστικά γράμματα, στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής του χωριού.

     Σύμφωνα με τις μαρτυρίες της εποχής ο μικρός Ιάκωβος έδειχνε από την τη νεανική του ηλικία κλίση προς το μοναχισμό. Είναι χαρακτηριστικό πως πολλοί τον αποκαλούσαν καλόγερο, ένεκα του ασκητικού βίου που διήγαγε καθώς και εξ αιτίας των πρώτων χαρισμάτων που είχαν αρχίσει να διαφαίνονται. Η εμφάνιση της Αγίας Παρασκευής την ίδια περίοδο τον στιγμάτισε και τελικά αποφάσισε ότι θα ακολουθήσει τον μοναχικό βίο. Σε ότι αφορά την εκπαίδευσή του, ο Γέροντας Ιάκωβος δεν κατάφερε να παρακολουθήσει το Γυμνάσιο, εξ αιτίας των οικονομικών αναγκών της οικογένειάς του, με αποτέλεσμα να εργάζεται από μικρή ηλικία σε οικοδομή.

Σε ηλικία δεκαπέντε ετών ασθένησε σοβαρά, αλλά τελικά επέζησε. Πέντε χρόνια αργότερα θα ξεσπάσει ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Και αυτή την εποχή δοκιμάστηκε η υγεία του, ενώ έχασε και τη μητέρα του το 1942. Το επόμενο έτος ο Ιάκωβος θα πιαστεί αιχμάλωτος με πολλούς συγχωριανούς του από Γερμανούς, που τους οδήγησαν στο χωριό Στροφιλιά. Τα χρόνια του εμφυλίου η πείνα και οι κακουχίες ήταν μεγάλο πρόβλημα που ταλάνισε και δοκίμασε όλο τον Ελληνισμό, όπως και την οικογένεια του Ιακώβου. Το 1947 κλήθηκε στο στρατό και το 1949 απολύθηκε. Ήταν η χρονιά που πέθανε και ο πατέρας του.
Η μοναστική ζωή

     Το 1951 και αφού παντρεύτηκε η αδελφή του, οδηγήθηκε στη μοναχική ζωή. Επέλεξε να εισέλθει στη μονή του Οσίου Δαβίδ στην Εύβοια, που την εποχή εκείνη είχε τρεις μοναχούς. Η κατάσταση εκεί όμως ήταν δύσκολη. Αφενός το μοναστήρι ήταν εγκαταλελειμμένο, αφετέρου οι μοναχοί δεν του έδωσαν ιδιαίτερη σημασία, με αποτέλεσμα να γυρίσει πίσω στα Φάρακλα. Τελικά, παρά τις αντίθετες πιέσεις ξαναπήγε στο Μοναστήρι. Στις 31 Νοεμβρίου του 1952 εκάρη μοναχός και στις 17 Δεκεμβρίου στη Χαλκίδα διάκονος και δύο ημέρες μετά ιερέας. Το 1975 ανέλαβε την Ηγουμενία της Μονής. Ήδη όμως και ιδίως μετά το 1970 είχε γίνει ιδιαίτερα δημοφιλής με αποτέλεσμα αρκετός κόσμος να εισέρχεται στη Μονή για εξομολόγηση και ποιμαντική καθοδήγηση. Το αποτέλεσμα ήταν να εισέρχονται σημαντικοί οικονομικοί πόροι τους οποίους ο Γέροντας τους χρησιμοποιούσε για σημαντικό φιλανθρωπικό έργο.
      Η σκληρή άσκηση του Γέροντα του επιδείνωνε συχνά την υγεία του. Έτσι από τα πρώτα χρόνια εμφανίστηκαν σημαντικά προβλήματα υγείας. Τέτοια ήταν ένα σημαντικό πρόβλημα στη μέση που τον ταλαιπωρούσε από το 1956. Το 1964 εμφάνισε πρόβλημα στις αμυγδαλές σε σημείο να ασθενήσουν και τα νεφρά του. Ο Γέροντας ήταν πολύ εργατικός και εξ αιτίας αυτού του λόγου συνέβαιναν και άλλα προβλήματα. Το 1967, έκανε εγχείρηση βουβωνοκήλης, ενώ από το 1974 απέκτησε πρόβλημα φλεβίτιδας. Το 1980 του διαγνώστηκε καρδιακή ανεπάρκεια. Στις 23 Σεπτέμβρη του 1990 νοσηλεύτηκε με καρδιακή αρρυθμία. Την ίδια εποχή και λίγες ημέρες αργότερα ο Α. Παπανδρέου εγχειρίστηκε στο ίδιο νοσοκομείο όπου γνωρίστηκαν και ο Γέροντας τον ευλόγησε, μετά από προτροπή των οικείων του. Ένα έτος αργότερα στις 21 Νοεμβρίου ο Γέροντας εκοιμήθη, αφού συμμετείχε στη Θεία Λειτουργία των Εισοδίων της Θεοτόκου και μετάλαβε του Σώματος και Αίματος του Κυρίου.
 

Βιβλιογραφία Στυλιανός Παπαδόπουλος, “Ο μακαριστός Ιάκωβος Τσαλίκης”, εκδόσεις Ακρίτας, Αθήνα 2009.

www.filoumenos.com

« ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ, π. ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΚΑΒΑΡΝΟΣ »